بازگشت امین زندگانی به تئاتر | رویا در شب نیمه تابستان به زودی میآید
تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۹۹۲۵۷۱
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، امین زندگانی که بعد از سالها بار دیگر در فضای کارگردانی قرار گرفته است از سیزدهم همین ماه نمایش «رویا در شب نیمه تابستان» اثر ویلیام شکسپیر را در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میبرد.
او درباره روند آمادهسازی این نمایش میگوید: این نمایش را به صورت کارگاهی و با توانمندی هنرجویانم در آکادمی بازیگری تمرین کردهایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او با تقدیر از همراهی خانواده هنرجویان اضافه میکند: آنها با حوصله و صبر بسیار و البته با اعتماد کامل در کنار این کار قرار گرفتند. روزی که تمرین را آغاز کردیم، صحبتی از واکسن نبود و شرایط بسیار ترسناک مینمود. با این حال خانوادهها به ما اعتماد کردند و ما هم سفت و سخت همه پروتکلهای بهداشتی را رعایت کردیم و خوشبختانه مشکلی پیش نیامد و حالا جای خوشحالی است که زحمات بچهها بعد از این همه سختی، به بار نشسته و به زودی روی صحنه در مقابل تماشاگران قرار خواهد گرفت.
زندگانی درباره بازنویسی متن شکسپیر هم توضیح میدهد: به خط کلی متن وفادار بودهایم ولی به نوعی آن را طراحی کردیم که مناسب اجرای هنرجویان جوان باشد. البته این به معنای آن نیست که کار را خیلی ساده و دمدستی کردهایم از آنجاکه اجرای کامل نمایشنامه شکسپیر، طولانی مدت میشد، متن را موجز کردهایم و بعضی جاها را هم متناسب با فرهنگی خودمان آداپته کردهایم. اصولا خیلی درگیر این نشدیم که کار خیلی فرنگی باشد یا جنبه کمدی آن چیره شود و بخواهیم تماشاگر را به هر قیمتی بخندانیم بلکه بیشتر تلاشمان این بود بستری فراهم کنیم برای هنرجویان جوان تا آموزههای تئاتری خود را در فضای اجرا و در برخورد با تماشاگر، محک بزنند.
او اضافه میکند: البته این هنرجویان یک دوره کامل آموزشی را پشتسر گذاشته بودند و در این مدت بسیاری از آنان در زمینه بازیگری و کارگردانی و ... در پروژههای گوناگون فعالیت داشتند. در این پروژه هم همه چیز به شکل گروهی و کارگاهی اتفاق افتاده و بچهها در طراحیهای کار هم مشارکت داشتهاند. حضور من هم بیشتر از آنکه جنبه کارگردانی داشته باشد، حالت معلمی دارد و از این جهت بسیار خوشحالم.
زندگانی که امسال اولین فیلم سینمایی خود را هم کارگردانی کرده، درباره فعالیتش در تئاتر و سینما در روزهای سخت کرونایی میگوید: از همان روز اول ورود کرونا، به این فکر میکردم که نباید منفعل بود. این هم یک نوع جنگ است. مگر در جنگ زندگی را تعطیل میکنیم!؟ هر جنگی ارتش خود را دارد و در این جنگ هم دو ارتش بزرگ داشتیم؛ اول کادر درمان که همه ما مدیون تلاشها و گذشتهایشان هستیم و دوم، عزیزانی که در حوزه فرهنگ و هنر فعال هستند و با سختکوشی و خطر پذیری، با ساخت آثار هنری متنوع، مخاطب را از محتوای فرهنگی بهرهمند ساختند تا در این دوران سخت تنها به محتوای فضای مجازی که چندان هم با کیفیت نیست، بسنده نکند.
زندگانی که بخش بزرگی از بازیگران اولین فیلم خود را از میان هنرجویان موسسه آموزشیاش انتخاب کرده، ادامه میدهد: خوشبختانه با این بچهها شکل یک خانواده را پیدا کردهایم و تجربههای خیلی خوبی در کنار هم به دست آوردهایم. البته اولین فیلم من به جشنواره فجر امسال نرسید و با وسواسی که در زمینه ساخت موسیقی و دیگر مراحل آن داریم، به احتمال زیاد، فیلم را به جشنواره سال آینده ارایه میدهیم.
نمایش «روی در شب نیمه تابستان» از شامگاه سیزدهم دی ماه به مدت سی شب در تالار دکتر ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میرود و الیکا عبدالرزاقی، دیگر بازیگر و مدرس تئاتر و همسر امین زندگانی هم به عنوان مشاور، با اجرای این اثر نمایشی همکاری دارد.
این نمایش از تاریخ یاد شده هر شب راس ساعت ۲۰ اجرا خواهد شد.
کد خبر 645758 برچسبها تئاترمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: تئاتر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۹۲۵۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰
به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.
پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسنزاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.
عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی میگیرد و آثار مهمی را خلق میکند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.
سیدمحسن حسنزاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق میافتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کردهایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر میگردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کردهاند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.
وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیتها در خیابان لالهزار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانههای کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شدهای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایهگذاری میکند)، آنها را آماده میکرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شدهای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشدهاند. آقای جوانمرد در مصاحبهای میگوید: «نوشین خودش واژهها را کمی صیقل میداد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده میکرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت دادهگی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا میکند.
این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع میشوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموختههای آنها بیثمر و بینتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده میشود، نگاه میکنیم، میتوانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاهها و پایگاههایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی میشود که بعدها مشخصا میتواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.
حسنزاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل میشود و ما به استناد آن میتوانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سالهاست بر سر زبانها بوده و از سوی دولتهای مختلف با آن بازی میشود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق میافتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون میکند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کردهاندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی میکند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفتوگو و صحبت میکند. اما این تجربیات بینتیجه بوده و به صحنه ختم نمیشود.
وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت میرود و متن داستان «درد و دلهای آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین میکنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده میشود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمهای که در آن زمان وجود داشته، نقطهای میشود که تحول اولیه را ایجاد میکند.
وی افزود: عباس جوانمرد میگوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرینها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر میرفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت میکنند و متوجه شوند که چطور میشود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی میشود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه میآید. جوانمرد میگوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد میگوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما میتوانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.
این منتقد تئاتر در پایان صحبتهایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام میدهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمهای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازهای از اجرا و زبان مواجه میشوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم میگیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایشهایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامهنویسان و گروههایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که میشود اتفاق دیگری را رقم زد.
کد خبر 6095470